به گزارش خبرگزاری مهر، در شرایطی که هنوز بخش وسیعی از دنیا باید از نسخه های ویندوز "ایکس. پی" و "ویندوز ویستا" به نسخه "ویندوز 7" برسند، مایکروسافت تصمیم گرفت سیستم عامل جدید "ویندوز 8" را عرضه کند.
با توجه به اینکه ویندوز 7 تنها 17 ماه قبل عرضه شد باید از خود پرسید که دلیل این شتابزدگی شرکت ردموند در عرضه ویندوز 8 چیست؟
پاسخ این سئوال بسیار ساده است: تبلتها (لوح- رایانه ها) و تلفنهای همراه هوشمند. درحقیقت، مایکروسافت می خواهد در این بخش پس از اپل و گوگل حرفی برای گفتن داشته باشد.
به گفته تحلیلگران، نسخه ای که مایکروسافت در تابستان سال آینده عرضه می کند یک نسخه بتا است.
ویندوز 8 برای سازگاری با معماری ARM (معماری ویژه دنیای دیجیتال) طراحی شده است. این معماری به خاطر کم مصرف بودن در بسیاری از تلفنهای همراه و تبلتها استفاده می شود.
این درحالی است که تمام نسخه های پیشین سیستم عامل مایکروسافت برای دستگاههایی طراحی شده بودند که از ریزپردازشگرهای سازگار با سکوی x86 که توسط اینتل و یا AMD ساخته می شدند استفاده می کردند.
شرکت ردموند هچنین می خواهد کاربران نسخه های قدیمی ویندوز را به ترک این سیستم عاملها متقاعد کنند.
به اعتقاد Net Applications ، شرکت متخصص در تحقیقات بازار، 58 درصد از رایانه های شخصی در دنیا هنوز از ویندوز "ایکس. پی" که در سال 2001 عرضه شد استفاده می کنند درحالی که تنها 11 درصد از آنها کاربر ویندوز ویستا هستند که در سال 2005 به بازار راه یافت.
براساس گزارش وب نیوز، تحلیلگران پیش بینی می کنند که ویندوز 8 تا سه ماهه مالی نخست سال 2012 به عرضه تجاری می رسد.
ویندوز 8 در واقع نسخه 6.2 سیستم عامل مایکروسافت است. پس از ویندوز 3.1، شرکت بیل گیتس سیاست شماره گذاری نسخه های ویندوز را ترک کرد و سیستم عاملهای خود را به روش دیگری نامگذاری کرد.
به این ترتیب، ویندوز 95 نسخه 4، ویندوز 98 نسخه 4.1، ویندوز 2000، نسخه 5 و ویندوز "ایکس. پی" نسخه به روز شده نسخه 5 است. درحالی که ویندوز ویستا نسخه 6 و ویندوز 7 نسخه 6.1 سیستم عامل مایکروسافت است.
"صفحه نمایش نگاره سازى پیشرفته"، حمایت سه بعدی، تشخیص چهره و فروشگاه برنامه های جانبی از دیگر ویژگیهای ویندوز 8 به شمار می روند که همه آنها از جمله خصایص مشخصه سیستم عاملهای ویژه تبلتها هستند.
به گزارش خبرگزاری مهر، SpaceX شرکت خصوصی سازنده فضاپیما یک راکت جدید حمل کننده کسپولهای فضایی را معرفی کرد. این راکت که "فالکن سنگین" (Falcon Heavy ) نام دارد پرقدرت ترین موشک تجاری است که تاکنون ساخته شده است.
"فالکن سنگین" قادر خواهد بود وزنی حدود سه برابر وزنی که یک راکت فعلی این شرکت (فالکن 9) حمل می کند را با خود به فضا منتقل کند.
"الون ماسک" میلیاردر آمریکایی و بنیانگذار سرویس بانکی آنلاین PayPal" که SpaceX تاسیس کرده است در این خصوص توضیح داد: "این یک راکت در مقیاس واقعا عظیم است."
"فالکن سنگین" می تواند حدود 53 هزار کیلوگرم بار را به مدار حمل کند که این میزان حدود دو برابر ظرفیت بار شاتل است.
این درحالی است که "فالکن 9" می تواند حدود 10 هزار و 450 کیلوگرم بار را به فضا انتقال دهد.
تنها راکت "زحل 5" ناسا که آخرین بار در سال 1973 پرتاب شد قادر بود بار بیشتر از "فالکن سنگین" را با خود حمل کند.
رئیس SpaceX افزود: "این راکت هزینه پرتاب بار را حدود هزار دلار در پوند کاهش می دهد که این میزان حدود یک دهم هزینه بر پوند پرتاب بار با شاتلهای ناسا است. بنابراین فالکن سنگین یک رکورد جهانی جدید برای پرتاب هزینه بر پوند بار به مدار است."
قیمت پرتاب "فالکن سنگین" 100 میلیون دلار (در مقایسه با قیمت 50 میلیون دلار برای پرتاب فالکن 9 ) ارزیابی شده است.
براساس گزارش اسپس، اولین پرتاب این راکت حمل و نقل فضایی سنگین برای سال 2013 پیش بینی شده است.
فالکن سنگین 69.2 متر ارتفاع و 11.6 متر عرض دارد.
SpaceX همچنین راکت کوچکتری را برای پرتاب ماهواره ای سایز متوسط به مدار ساخته است که راکت "فالکن 1" نام دارد و اولین پرتاب خود را در سال 2008 با موفقیت انجام داد.
به گفته تحلیلگران، با ورود "فالکن سنگین" به حمل و نقل فضایی تحولی در ماموریتهای سفرهای فضایی به ویژه تحقق سفر به مریخ ایجاد می شود.
فالکن سنگین
مقایسه فالکن سنگین و فالکن 9
فالکن 9
کپسول دراگون (اژدها) که اواخر پاییز گذشته همراه با موشک "فالکن 9 محصول شرکت "اسپیس ایکس" از پایگاه کیپ کارناوال فلوریدا پرتاب شد و پس از دو دور گردش در مدار اطراف زمین با موفقیت در اقیانوس آرام فرود آمد
به گزارش خبرگزاری مهر، "طیف نگار آلفا مغناطیس" (AMS) دستگاهی علمی به وزن 7 تن است که با بودجه یک میلیارد و نیم یورویی در شورای تحقیقات هسته ای اروپا (سرن) واقع در ژنو سوئیس ساخته شده است. این دستگاه که با هدف شکار "ضدماده و جستجوی ذرات عجیب" توسعه یافته قرار است همراه با آخرین پرواز شاتل اندیور در 29 آوریل (9 اردیبهشت) از مرکز فضایی کندی در پایگاه کیپ کارناوال فلوریدا به ایستگاه فضایی بین المللی حمل شود.
این دستگاه با کمک دو بازوی روباتیک به بدنه بیرونی ایستگاه فضایی متصل شده و به مدت 10 سال به دنبال کشف اسرار کیهان و شکار ضدماده می گردد. این دستگاه 5 متری هر یک میلیاردیم ثانیه از تک تک ذرات فضایی که با آن برخورد می کنند عکسبرداری می کند.
در ساخت AMS بیش از 600 دانشمند از 16 کشور به سرپرستی "ساموئل تینگ" برنده نوبل فیزیک 1976 در سرن با یکدیگر همکاری کرده اند.
این طیف نگار 26 آگوست 2010 توسط یک فروند هواپیمای باری C5 نیروی هوایی ارتش آمریکا از سرن سوئیس در یک پرواز 11 ساعته به پایگاه کیپ کارناوال ناسا در فلوریدا منتقل شد.
در آنزمان خبرنگار مهر مصاحبه ای را با روبرتو باتیستون" (Roberto Battiston) مسئول ایتالیایی این پروژه در شورای تحقیقات هسته ای اروپا (CERN) در ژنو سوئیس انجام داد و این فیزیکدان سرن توضیحاتی را در خصوص ویژگیهای AMS ارائه کرد.
"روبرتو باتیستون" در خصوص مهمترین بخشهای این طیف نگار توضیح داد: "این دستگاه یک ردیاب ذرات است که در یک میدان مغناطیسی کار می کند و می تواند بارانی از تمام ذراتی را که به آن برخورد می کند دریافت، اندازه گیری و شناسایی کند. برای مثال اگر در تهران باران بسیار شدیدی بیاید که از میلیاردها میلیارد قطره شفاف تشکیل شده باشد این دستگاه می تواند به صورت روزانه تمام این میلیاردها میلیارد قطره شفاف را اندازه گیری و شناسایی کند.
وی افزود: بنابراین دستگاه AMS قادر است میلیاردها میلیارد ذره ای را که از مسیرش عبور می کنند جمع آوری کند و این کار را با بخشهای مختلفی انجام می دهد. از جمله این بخشها می توان به ردیاب انتقالی، تحلیلگر زمان پرواز و گرماتاب مغناطیسی اشاره کرد. دستگاه گرماتاب مغناطیسی که مغناطیسی تصفیه شده از مسیر عبور ذرات را اندازه گیری می کند قادر است میدان مغناطیسی مثبت و منفی و یا همان ماده و ضدماده را از هم تفکیک کند. این دستگاه می تواند با دقت بالایی این میدانهای مغناطیسی را تصفیه کند و توانایی اندازه گیری ذرات پرتوهای کیهانی را با دقت 10 بخش بر میلیون یا 10 میلیونیم متر دارد و می تواند نشان دهد که کدامیک از این مغناطیسها منفی بوده و بنابراین مربوط به ضد ماده هستند."
وی همچنین درباره مدت ماموریت AMS گفت: "همانطور که می دانید ایستگاه فضایی بین المللی از سوی آژانسهایی فضایی حداقل تا سال 2020 مورد استفاده قرار خواهد گرفت که احتمالا این تاریخ به سال 2028 نیز خواهد رسید. AMS نصب شده بر روی این ایستگاه به هیچ نوع ماده ای برای مصرف نیاز ندارد و بنابراین می تواند به مدت 18 سال یعنی تا زمان پایان کار ایستگاه به طور مداوم اطلاعات خود را جمع آوری و ارسال کند. به طور حتم 18 سال مدت زمان بسیار خوبی برای دستیابی به نتایج بسیار بزرگی خواهد بود."
دستگاه طیف نگار آلفا مغناطیس
AMS هنگام حمل به فرودگاه ژنو برای انتقال به فلوریدا
پایگاه کیپ کارناوال
AMS
شاتل اندیور
اندیور در سکوی پرتاب
نمایی دیگر از شاتل ناسا
بزرگ بودن شاتلهای ناسا حمل دستگاههای عظیمی چون AMS را به ایستگاه فضایی بین المللی امکانپذیر می کند
فضانوردانی که در آخرین ماموریت شاتل اندیور حضور دارند
با وجود پیشرفت های چشمگیر علم نجوم، هنوز سوالات بیشماری درباره خورشید بدون پاسخ باقی مانده که اخترشناسان با ارسال سفینه های مختلف به سمت خورشید، می کوشند تا جوابی برای آن پیدا کنند.
محمود حاجزمان: مانند تمام آزمایشهای علمی، فضاپیماهای SDO، STEREO و سایر فضاپیماهای مطالعاتی خورشید، همزمان با پاسخگویی به سوالات موجود درباره خورشید سوالات جدیدی ایجاد کردهاند. برای اینکه بتوان حقیقت وجود خورشید را کشف کرد، باید به اندازه کافی به خورشید نزدیک شد تا بتوان از آن نمونهبرداری کرد و فورانهای سطح آن را اندازه گرفت.
به گزارش پاپساینس، نسل بعدی ماهوارههای رصد خورشید در اطراف قطبهای آن پرواز خواهند کرد. این فضاپیماها همزمان با مزه مزه کردن (!) جو خارجی خورشید، جریانهای انرژی را که از سطح آن به داخل تاج خورشیدی روان هستند، ردیابی میکنند.
بر اساس برنامهریزیهای انجام شده، طیفسنج تصویربرداری سطح مشترک خورشید ناسا (IRIS) که قرار است در دسامبر 2012 / آذر 1391 به فضا پرتاب شود، به مطالعه سطح مشترک بین جو و سطح خورشید خواهد پرداخت. این رصدخانه فضایی با مطالعه چگالی، دما و پدیدههای میدان مغناطیسی خورشید، به دانشمندان کمک خواهد کرد تا جریان انرژی و پلاسما را که باعث ایجاد تاج و بادهای خورشیدی میشوند، توضیح دهند.
مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا که در هنوز در مراحل طرحریزی است، با حرکت بر روی مداری عمود بر دایرةالبروج به مطالعه قطبهای خورشید خواهد پرداخت. مسیر حرکت این مدارگرد تقریبا در عرض جغرافیایی 30 درجه خورشیدی قرار دارد. جو گورمن از اعضای پروژه SDO میگوید: «بهترین شاخصی که ما میتوانیم برای بررسی و پیشبینی چرخه خورشیدی داشته باشیم، در قطبهای خورشید قرار دارد.» به گفته وی هدف نهایی دانشمندان این است که بتوانند سفینهای خورشیدی بسازند که قادر باشد ابزارهای علمی در بالای قطبهای خورشید حمل کند.
ناسا قصد دارد تا در سال 2018 / 1397، کاوشگر خورشیدی پلاس را رهسپار فضا کند که قرار است بیش از سایر فضاپیماهای دیگر تاریخ، به خورشید نزدیک شود. این فضاپیما قرار است در ضمن پرواز به دور خورشید، به استشمام اتمسفر خورشید و سنجش بادهای خورشیدی بپردازد.
در یکی از آزمایشهایی که برای این فضاپیما برنامهریزی شده، قرار است الکترونها، پروتونها و یونهای هلیوم موجود در بادهای خورشیدی شمارش شود و علاوه بر اندازهگیری مشخصات بادهای خورشیدی، بعضی از آنها توسط ظروف خاصی برای تحلیل و بررسی جمعآوری شوند. آزمایش دیگری هنگام عبور فضاپیما از میان بادهای خورشیدی، تصاویری سهبعدی از آنها تهیه خواهد کرد. نهایتا ابزار دیگری فهرستی از محتویات خورشید تهیه خواهد کرد؛ مساله مرموزی که بر خلاف سادگی ظاهری، چندین دهه است که فیزیکدانان را به خود مشغول کرده است.
به گفته دین پسنل، یکی دیگر از دانشمندان پروژه SDO، ارسال این فضاپیما فرصت مناسبی برای انجام تحقیقات فیزیک خورشید فراهم میکند. وی میگوید: «هدف این است که بتوانیم آبوهوای خورشیدی را پیشبینی کنیم. ما اکنون در آغاز این راه قرار داریم، اما من فکر میکنم که میتوانیم پیشرفتهای خوبی در این زمینه داشته باشیم.