هنری متفاوت

این طراح و هنرمند خوش ذوق با استفاده از وسایل و لوازم اوراقی و دور ریختنی اقدام به ایجاد جلوه های هنری زیبا از صورت انسان زده است که می توان در پایان به عنوان وسیله ای تزئینی (تابلو) در خانه استفاده کرد.

این نقاشی بالا چهره خود هنرمند است که شما می توانید به بینی و دهان آن در تصویر بالا و همچنین به صورت زوم شده در تصویر پایین دقت کنید و اجزاء تشکیل دهنده آنها را ببینید.

منبع

بزرگترین عکس داخلی جهان از یک کتابخانه قدیمی را ببینید

"جفری مارتین" و دوربین عکاسی روباتیکش در یکی از عصرهای زیبای فوریه پس از ورود به کتابخانه ای 868 ساله متعلق به عصر باروک موفق شدند بزرگترین عکس داخلی جهان را به ثبت برسانند.

به گزارش خبرگزاری مهر، کتابخانه صومعه "استراهوف" در جمهوری چک قرار گرفته است و به نظر نمی آید "جفری مارتین" عکاس 34 ساله در زمان عکاسی از این کتابخانه عظیم توجهی به نادر بودن کتابها، دکوراسیون مجلل و مجسمه های زیبای موجود در کتابخانه داشته است ولی در عوض تنها با دقت به صدای شاتر دوربین کانن 550D و کنترل کننده روباتیک آن گوش فرا داد تا بتواند چنین عکس وسیعی را تکمیل کند.

این عکس که به گفته مارتین بزرگترین عکس داخلی در جهان به شمار می رود 360 درجه را پوشش داده و وضوح آن 40 هزار مگاپیکسل است. نسخه نهایی این عکس پانوراما شاهکاری است که می توان هر نقطه از آن را تا بی نهایت بزرگنمایی کرد و حتی عنوان کتابهای خطی و بسیار نادر موجود در کتابخانه را از نزدیک خواند.

برای ثبت این تصویر، عکاس کنترل کننده GigaPanBot را به گونه ای تنظیم کرد که عکاسی را از بالاترین نقطه کتابخانه آغاز کند و به صورت ردیفی به عکسبرداری ادامه دهد. عکاسی از این فضا پنج روز ادامه داشته است. به گفته مارتین، دوربین عکاسی وی کم ارزش ترین کالایی بوده که در اتاق کتابخانه وجود داشته است و از این رو پس از اتمام روز اول عکاسی، وی از اینکه دوربینش را در کتابخانه رها می کرد احساس نگرانی نداشت. به گفته مارتین این احساس امنیت یکی از مزیتهای عکاسی از یک کتابخانه متعلق به قرن 18 میلادی است.

بر اساس گزارش گیزمودو، طی این پنج روز دو هزار و 947 عکس از کتابخانه به ثبت رسید که تصحیح رنگ و نوردهی فایلهای خام این تصاویر نیز به تنهایی یک روز کامل را به خود اختصاص داد. مارتین برای سر هم کرده این چند هزار عکس 111 ساعت زمان صرف کرده است.

عکس نهایی از کتابخانه قرن 18 میلادیبا بزرگنمایی بر روی اصل تصویر می توان کوچکترین جزئیات از قبیل نام کتابها را نیز به وضوح مشاهده کرد

عکاسی از بالاترین نقطه کتابخانه آغاز شد

نمایی از کتابهای کمیاب کتابخانه

نمایش قدرت بزرگنمایی بر روی عکس

معرفی سبک هنری، ناتورالیسم Naturalism

طبیعت گرایی که زمزمه های آن در نیمه دوم قرن نوزدهم به گوش می رسید، در این سبک، طبیعت آن گونه که به نظر می آید، بازنمایی می شود.

در سبک ناتورالیسم،طبیعت گرایی مفهومی متضاد با چکیده نگاری دارد. اگر هنر کلاسیک یونان را جلوه کامل طبیعت گرایی تلقی می کنند و هنر رنسانس ایتالیایی را تجدید حیات آن می دانند بر اساس چنین استدلالی است که در هنر های نامبرده، اثر هنری همانند آیینه ای زیبایی طبیعی را بازمی تابد.

در این معنا، طبیعت گرایی با آرمان گرایی تناقضی ندارد، حال آنکه مفهوم ناتورالیسم به لحاظ فلسفی و چون یک "روش هنری" خلاف این است.
اصطلاح زیبایی شناسی طبیعت گرایانه، به نظریه ی فلسفی مربوط می شود که از اثبات گرایی سده نوزدهم ناشی شده و در نظریه ادبی "امیل زولا" (نویسنده فرانسوی) به اوج رسیده است.

در این نوع زیبایی شناسی، روش های علمی مشاهده واقعیت به کار گرفته شد.
ناتورالیست های نیمه ی دوم سده ی نوزدهم بر طبق برنامه ای مشخص و با نوعی بی طرفی و فاصله گزینی، رونگاشتی از جهان و زندگی پیرامون خود ارائه می کردند. و غالبا از پرورش دنیای خیال از باور به آنچه که ملموس و محسوس نیست، از کاویدن معنای نهفته در چیزها، از تقلیل جنبه های ناخوشایند و پیش پا افتاده و پس رونده و خشن زندگی امتناع می جستند.
این، نگرشی متضاد با آرمانگرایی و واکنشی در برابر رمانتیسم بود.

اصطلاح ناتورالیسم به مثابه مکتبی خاص در نقاشی، نخستین بار توسط بلوری درباره ی پیروان "کارواجو" به کار برده شد. به زعم او اینان به تقلید وفادارنه از طبیعت ( خواه زشت، خواه زیبا) می پرداختند. همچنین کاستانیاری - منتقد فرانسوی - اصطلاح ناتورالیسم را جایگزین رئالیسم کرد. تا بر عین گرایی و پژواک های فعالیت علوم طبیعی تاکید بیشتری بگذارد.

بنا به نظر طبیعت گرایان، وراثت و محیط تعیین کننده اصلی تقدیر انسان هستند. فرق این مکتب با رئالیسم دراین است که درآثار رئالیستی انسان همیشه از محیط پیرامونش مهم تر بود اما درناتورالیسم اهمیت انسان از اهمیت اشیاء بیشتر نیست. نویسندگان ناتورالیست اغلب زشتی ها را بیان می کنند .مشهورترین نویسنده این سبک، زولا معتقد بود که ادبیات یا باید علمی بشود ، یا نابود شود.

آثار معروف او "ژرمینال، نانا، خانواده ترز راکن" ناتورالیسم هم مانند بسیاری از نهضت های پیش از خود، بخصوص در ادبیات به خاطر کمبود نمایشنامه هایی که دربردارنده اصول این نهضت باشد. به شکوفایی نرسید.

معرفی سبک هنری، آبستره Abstract

آبستره در معنای عام، جدا کردن صفت با خاصیت مشترک میان چند چیز، و تاکید بر این وجه مشترک است. به عنوان مثال می توان دایره را صورت انتزاعی تمامی چیزهای گرد دانست.

هنر مجرد، یا هنر انتزاعی (آبستره) به هنری اطلاق می شود که هیچ صورت یا شکل طبیعی در جهان در آن قابل شناسایی نیست و فقط از رنگ و فرم های تمثیلی و غیر طبیعی برای بیان مفاهیم خود بهره می گیرد.

این اصطلاح در معنای وسیعش می‌تواند به هر نوع هنری اطلاق شود که اشیا و رخدادهای قابل شناخت را بازنمایی نمی‌کنند، ولی عموماً به آن گونه از آفرینش ‌های هنر مدرن اطلاق می‌گردد که از هر گونه تقلید طبیعت یا شبیه‌ سازی آن، به مفهوم مرسوم آن در هنر اروپایی، روی می‌گردانند.

اساس هنر تجریدی (آبستره) در حقیقت این اعتقاد است که ارزش های جهانشناختی در رنگ و شکل خلاصه می شود و به طور کلی ربطی به مضمون نقاشی یا پیکره سازی ندارد (نقاشی می تواند ترکیبی از خطوط افقی و عمودی و سطوح یک دست رنگی باشد لزوم داشتن شکل مشخص و همه فهمی نیست)

تاریخچه
در ابتدای قرن بیستم این واژه بیشتر برای مکاتب هنری چون کوبیسم و فوتوریسم بکار می رفت چرا که در اینگونه مکاتب طبیعت در صورت های ساده یا مبالغه شده - تنها تصوری از موضوع طبیعی اصلی - بیان می شد. در نقاشی های این گونه سبک ها هدف عموماً ضبط و روایت حقیقت اشیاء بود نه لزوما شکل ظاهری آن ها. به گفتهٔ مورخان هنر مدرن، کاندینسکی هنرمند روسی الاصل نخستین نقاشی است،

که حدود سال ۱۹۱۰ قرن بیستم نخستین نقاشی کاملاً غیر بازنما با نام بدیهه سازی را عرضه کرده است،

و از آن پس، هنر انتزاعی مدرن در بسیاری از جنبش ‌ها و مکاتب هنری مختلف پرورانده شده است.

منبع